Leczenie przeciwkrzepliwe - temat ciekawy, czasem trudny

W medycynie zdarza się tak, że te same mechanizmy, które w normalnych warunkach są ochroną dla organizmu,w innych są źródłem problemów.

Zdarzają się sytuacje, w których zwiększa się ryzyko wystąpienia zakrzepicy. Te same mechanizmy, jakie po skaleczeniu odpowiadają za powstanie skrzepu tamującego wypływ krwi, mogą doprowadzić do powstania skrzepów i zatorów. Stany, w których dochodzi do ryzyka powstania zakrzepicy, są dość dobrze poznane i zdefiniowane. Klasyka to migotanie przedsionków, unieruchomienie po operacji, złamanie kończyn z unieruchomieniem, stan po wszczepieniu sztucznych zastawek. Często lekarz przepisuje leki profilaktycznie, zanim wystąpi zakrzepica, aby zapobiec chorobie zakrzepowo-zatorowej.

Istnieje kilka rodzajów leczenia przeciwkrzpliwego. U części pacjentów konieczna jest kontrola siły działania leku polegająca na badaniu krwi. Zależy to od rodzaju stosowanego preparatu. Ważne, aby mieć świadomość, że leczenie to polega na kontrolowanym pogorszeniu krzepliwości. Przedawkowanie leku spowoduje większą ochronę przed zakrzepicą kosztem znacznego zwiększenia ryzyka powikłań krwotocznych. O przyjmowaniu leków przeciwkrzepliwych należy informować przed każdym zabiegiem z przerwaniem ciągłości tkanek. Chory przed rozpoczęciem leczenia powinien zostać poinformowany o możliwych objawach krwawienia – również wewnętrznego. Niektóre leki przeciwkrzepliwe wchodzą w interakcje z innymi lekami i pokarmami. Należy o tym pamiętać, kiedy leczymy się u kilku lekarzy jednocześnie, co jest obecnie dość powszechne. Koordynatorem działań medycznych i przewodnikiem po meandrach medycyny powinien być lekarz rodzinny.

lek. Sebastian Nowicki
wiceprezes Szpitala Powiatowego we Wrześni